Θρόνιο

Αρχαία πόλη –μία από τις σημαντικότερες– της χώρας των Επικνημίδιων Λοκρών. H θέση της, σύμφωνα με τον Στράβωνα, βρισκόταν κοντά στην ακτή, στα Α των εκβολών του ποταμού Βοάγρου (σημερινού Πλατανιά στη Φθιώτιδα). Σήμερα η περιοχή είναι γνωστή με τα τοπωνύμια Πικράκι και Μάρμαρα. H ίδρυση της πόλης ανάγεται πιθανόν στη μυκηναϊκή εποχή, εφόσον ο Όμηρος την αναφέρει στον Νηών Κατάλογο της Ιλιάδας. Κατελήφθη από τους Αθηναίους το 431 π.Χ., αλλά το 426 π.Χ. καταστράφηκε ολοκληρωτικά από σεισμούς, οι οποίοι προκάλεσαν τον θάνατο περίπου 850 κατοίκων της. Η πόλη ανοικοδομήθηκε, αλλά μετά την κατάληψή της από τον Φωκέα Ονόμαχο το 353 π.Χ., κατά τον Γ’ Ιερό πόλεμο, οι κάτοικοί της πουλήθηκαν ως δούλοι. Το 346 π.Χ. κατακτήθηκε από τον Φίλιππο B’ της Μακεδονίας ενώ, αργότερα, αποτέλεσε τμήμα της Αιτωλικής Συμπολιτείας, από την οποία τη διεκδίκησε πολλές φορές, στα τελευταία χρόνια του 3ου αι. π.Χ., ο Φίλιππος Ε’ της Μακεδονίας. Κατά τις αρχές του 2ου αι. π.Χ. ανάμεσα στο Θ. και στην πόλη Σκάρφεια εμφανίστηκαν διαφορές σχετικά με την επιλογή των ιερομνημόνων για τη Δελφική Αμφικτιονία, οι οποίες όμως λύθηκαν με διαιτησία. Σύμφωνα με τη μυθολογία, η πόλη πήρε την ονομασία της από τη Θρονία, μητέρα του Άβδηρου από τον Ποσειδώνα. Ο τελευταίος, όπως και o Απόλλωνας, λατρεύονταν ιδιαίτερα στο Θ., όπως μαρτυρούν και παλιά νομίσματα. Έως τα μέσα του 19ου αι. σωζόταν μέρος των τειχών της, καθώς και τα ερείπια κτιρίων και ενός ναού, τα οποία όμως λεηλατήθηκαν περίπου το 1840.